ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست.
این ضرب المثل در مواقعی به کار می رود که در
انجام کاری از ابتدا مشخص است که چه اتفاقی خواهد
افتاد و شروع کار پایان آن را نشان می دهد.
این ضرب المثل به دلیل وضع آب و هوا
در فصل بهار می باشد.
اگر در فصل بهار بارندگی خوب و کافی باشد
می گویند سال خوبی است
اما اگر بارندگی نباشد و هوا گرم و خشک باشد
می گویند سال خوبی نیست
در واقع
"سالی که نکوست از بهارش پیداست"
در ادامه این ضرب المثل جمله ی دیگری هم هست
که امروزه کمتر استفاده می شود و بیشتر مانند یک
ضرب المثل جداگانه کاربرد دارد
"ماستی که ترش است از تغارش پیداست"
قسمت دوم ضرب المثل هم مانند بخش اول
همان معنا را دارد.
در گذشته که ماست را در تغار
(ظرف سفالی بزرگی که در آن ماست نگه می داشتند)
درست می کردند اگر ماست بد بود و چربی اضافه پیدا
کرده بود هم ارزان تر بود و هم باید فقط در تغار
نگهداری و فروخته می شد.
بنابراین تغاری بودن ماست به معنی بد بودن آن بود.
شیخ بهایی می فرماید:
تا منزل آدمی سرای دنیاست
کارش همه جرم و کار حق لطف وعطاست
خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود
سالی که نکوست از بهارش پیداست
